Alaaf, Alaaf!! Binnenkort weer carnaval. Een traditie waar half Nederland aan toe is.
Een traditie die, zoals de meeste tradities, meedeint met de tijd en dus regelmatig aan verandering onderhevig is.
Evenals het sinterklaasfeest waarbij de bekritiseerde zwartepiet plaats maakt voor de roetveegpiet,
of Prinsjesdag waarbij de traditionele gouden koets, vanwege een discutabele paneelschildering die de verheerlijking van de
slavernij en de koloniale onderdrukking uitbeeldt, misschien wel vervangen wordt door een DAFje.
Maar de traditie blijft. In wat voor vorm dan ook.
Nu mensen zich alom
van het geloof ontlasten
wat moet men dan met carnaval
het was toch ooit een kerkfeest
van zotheid vóór het vasten
van drinkgelag en bitse spot
ter wille van hierboven
van veertig dagen op droog brood
soms op de rand van hongerdood
Dat was pas echt geloven!
Nu sluitingen op grote schaal
de kerken bekruipen
rest nog een schamel carnaval
van meezingen en hossen
en brallend volop zuipen
Wat mooi dat een traditie
ons telkens doet verrassen
door zich geregeld eigentijds
gedwongen door de tand des tijds
tot ver waarvoor zij was bedoeld
steeds weer weet aan te passen!
bramstamcolumn@ziggo.nl