Nederland is een satirische attractie rijker. De nieuwe (aspirant-) omroep Ongehoord Nederland, en dan met name de actualiteitenrubriek ‘Ongehoord Nieuws’. Eigenlijk zou die rubriek ‘Terecht Ongehoord Nieuws’ moeten heten, maar vooruit, dat is een persoonlijke opvatting. Al zappend bleef ik gefascineerd hangen bij een uitzending van de club, vooral vanwege het feit dat één van de presentatoren het meisje van de Decupré-matrassenreclames bleek, die op mij al eerder een verpletterende indruk had gemaakt vanwege haar verbeten interviewtechniek. Er is echt niemand die Irene Best van Decupré het vuur zo na aan de schenen legt, zo scherp ondervraagt over het comfort van Decupfre-matrassen, als deze Arlette Adriani. (“Jullie worden best wel goed beoordeeld, hè?”) Arlette kennen we ook nog van Astro-tv, een programma waarin paranormale hulpverleners hun visioenen deelden met kijkers, goed voor vele hilarische zondagochtenden met het hele gezin voor de buis: “Ik zie een man… herken je dat? Ik krijg een naam door van iemand met een P in je omgeving. Zegt je dat iets? Niet? Dan gaat dat nog komen denk ik…” Onbetaalbare televisie, kortom. Volkomen begrijpelijke keuze dus als anchor-woman voor een kritische nieuwsrubriek, die vooral opgetuigd lijkt om het gelijk van Terecht Ongehoord Nederland-voorzitter Arnold Karskens en zijn geestverwanten beleefd en bedeesd te bevestigen. En het moet gezegd: dat doet ze voortreffelijk. Zo mocht Baudet komen vertellen dat Poetin tot dusver altijd de mildheid zelve was geweest. Maar helaas, aangetast in eer en mannelijkheid en in een hoek gedreven door de NAVO, restte hem weinig anders dan Oekraïne binnenvallen. En wat clusterbommen op burgerdoelen kwakken en kerncentrales bestoken, uiteraard. Het is ook een schat, die Vladimir. Maakt altijd tijd om oude vrouwtjes te helpen met oversteken, tussen de precisiebombardementen door. Aandoenlijk. Maar ja, als Vladimirs eer in het geding is, staat hij op z’n strepen. Nu moet mij van het hart dat als vrouwen iedere keer dat ze in hun eer en vrouwelijkheid waren aangetast zo zouden reageren, er sinds 3000 voor Christus al geen kerncentrale meer overeind zou hebben gestaan, maar dat terzijde. Laat onverlet dat je met narcistische megalomane mafketels en moordenaars voorzichtig moet omgaan, maar dat is wat anders dan begrip en medeleven tonen, lijkt me. Er zijn zoveel lieve mensen van wie ik te vroeg afscheid heb moeten nemen… is het nou echt te veel gevraagd om Vladimir een voortijdig einde toe te wensen? Wat zegt u? Nou ja, desnoods een vredig einde, vooruit maar weer. Of ie dan in de hemel of de hel komt? Tja, dat hangt er natuurlijk vanaf welke onderbetaalde flexwerker met een nul-urencontract er nu weer aan de hemelpoort staat. Want zo’n Petrus heeft natuurlijk al lang promotie gemaakt. Ik zie het somber in voor Vladimir en hoop doet leven.
Column Obstinata