Laatst werd ik gebeld door uitgeverij de Bezige Bij: “Dit boek móet je echt lezen, ik ben er helemaal ondersteboven van.” Ander werk van Édouard Louis hadden we eerder al in de winkel en is door ons met veel plezier gelezen, dus vol verwachting sloeg ik het boek open. Meestal zijn mijn verwachtingen dan te hoog, ik lees liever een boek zonder allerlei voorinformatie. Het moge duidelijk zijn: dat is nu niet het geval.
Ook dit boek is autobiografisch, net als zijn eerdere werk. Louis vertelt over de weg die hij heeft afgelegd om uit een kansarm dorp in Noord-Frankrijk te ontsnappen en zich omhoog te werken in de wereld. Nietsontziend, voornamelijk zichzelf niet, focust hij zich op de toekomst. Als hij als één van de weinigen uit zijn dorp kan gaan studeren in Amiens komt hij erachter dat dat ook niet het geluk brengt dat hij zoekt. Dus focust hij zich op Parijs. Hij dineert met de rijken der aarde, wordt toegelaten tot een prestigieuze opleiding en denkt dat hij eindelijk gered is. Dat houdt hij zichzelf ook steeds voor: “als ik dit doel haal, of als ik dat doel haal dan ben ik gered”. Uiteraard om er steeds achter te komen dat het niet de ultieme weg naar het geluk is.
Het is schrijnend om te lezen hoe beschadigd Louis is door zijn jeugd. De armoe (en dan heb ik het niet alleen over geld) waarin hij opgroeide is moeilijk voor te stellen. Niet alleen voor de lezer, ook voor de mensen om hem heen. Zij kunnen zich niet voorstellen dat deze armoede in Frankrijk nog bestaat. De woede die Édouard Louis voelt over zijn jeugd geeft hem de energie om zijn situatie te veranderen. Met succes, maar tegen welke prijs? Een zeer indrukwekkend boek.
Kirsten Pieterse
Larense Boekhandel
