Aan de linkerzijde van het gemeentehuis van Eemnes (staand voor de zijingang) ligt een er nogal ruig uitziende strook, die er voor sommigen inwoners en bezoekers verwaarloosd uitzet. Niets is minder waar, want hier is puur natuur in de maak. Bij de bouw van het gemeentehuis en het BEL-kantoor werd besloten om een deel van het terrein in te richten als waterberging om het hemelwater van het dak van het gemeentehuis niet af te voeren naar het riool maar op te vangen in een zgn. wadi ( afkomstig uit het Arabisch en betekent rivierbedding) met een eventuele overloop naar de omringende sloten. Ton en Lieke van Bedijk, IVN natuurgidsen en inwoners van Eemnes zagen wat er allemaal in deze wadi groeide en vroegen de gemeente of ze de flora van het terrein mochten inventariseren. In Eemnes krijgt biodiversiteit veel aandacht en er werd daarom besloten dit terrein van 032 Ha daarbij in te zetten. De gemeente Eemnes vroeg aan Ton en Lieke van Bedijk of zij namens IVN natuureducatie een maaibeleid wilden opstellen, zodat de flora van het terrein zich verder kan ontwikkelen. “We zijn begonnen met inventarisatie van de flora en boringen om te kijken of er nog andere lagen in zaten dan alleen zand. Er bleek een voedselrijkere laag kleiig zand te zijn aan de oppervlakte. Ook werd gekeken naar de vochtigheid van de terreindelen door het jaar heen. In het terrein zitten hoogteverschillen om allereerst een waterbekken te vormen, maar die bieden ook verschillende plantensoorten een voor hen ideale bodem qua vochtigheid en bezonning. Dit soort projecten vergt een lange adem en doorloopt vele stadia. Als je bij een weiland met uniform raaigrasland begint, ga je eerst naar een gebied met een grassenmix, dan naar een gras-kruidenmix, tot je komt bij een bloemrijk grasland. Een deel van het gebied zit in de fase van bloemrijk grasland en is begroeid met een rijkgeschakeerde flora. Er zijn grassen en schijngrassen, zoals reukgras, struisgras, veldrus, biezenknoppen en andere vaatplanten zoals vogelwikke, geel walstro, wilde bertram, echte koekoeksbloem, moerasspirea etc.” vertellen Ton en Lieke enthousiast. Er zijn ook veel insecten, zoals een tiental vlindersoorten, libellen, spinnen en sprinkhanen. Een van de belangrijkste zaken in de ontwikkeling van dit gebied is het maaibeleid. Door de voedselrijkdom van het gebied te verminderen, neemt de biodiversiteit toe. Omdat het terrein veel water krijgt toegevoegd en lang nat blijft is het niet altijd makkelijk om het goede maaimoment te kiezen. “Soms past het goede maaimoment niet altijd in de maaischema’s van de gemeente, dat is jammer, maar begrijpelijk. Ook moet er van binnen naar buiten worden gemaaid om insecten een vluchtroute te bieden. Ook wordt er jaarlijks een steeds wisselend gebied niet gemaaid en met rust gelaten. Tenslotte is het belangrijk dat het maaisel wordt afgevoerd en niet blijft liggen om de voedselrijkdom te verminderen.” Het is kortom een heel interessant project en echt een kwestie van lange adem besluit Lieke, terwijl ze liefdevol naar dit stukje “wildernis” midden in Eemnes staart.
